Z czym kojarzy się Gruzja? Wielu zapewne z kuchnią oraz winami, które są znane na całym świecie. Podróżującym do Gruzji z zapierającymi dech widokami. Mniej uwagi poświęca się natomiast sztuce gruzińskiej – niesłusznie, bo jest interesująca i unikatowa. Gruzja pojawia się dzisiaj nie bez powodu. 26 maja jest w Gruzji świętem odzyskania niepodległości upamiętniającym wydarzenia z 1918 roku. Historia tego kraju pozostawała burzliwa jeszcze przez wiele lat. Gruzja niepodległość ogłosiła ostatecznie w 1991 roku. Poznajmy Gruzję od artystycznej strony!
Najbardziej znanym gruzińskim artystą jest Niko Pirosmani (Niko Pirosmanaszwili gruz. ნიკო ფიროსმანაშვილი) – malarz samouk, prymitywista. Pirosmani malowaniem zarabiał na życie, choć było to dla niego wyjątkowo nieopłacalne zajęcie. Dzieła powstawały na zlecenie kupców i restauratorów, dzięki czemu większość dzieł odnaleziono po śmierci malarza w restauracjach i sklepach.
Tematem jego obrazów były m.in. znane postaci oraz martwa natura. Wśród obrazów znajdują się także egzotyczne krajobrazy, które doskonale wpisują się w geograficzne położenie Gruzji sąsiadującej zarówno z kulturą europejską jak i orientalną. W dziełach Pirosmaniego widać połączenie tradycji orientalnej, wpływów europejskich oraz egzotyki – wszystko to, co określało w tamtym okresie rodzinne miasto malarza – Tbilisi. Szczególnie popularne dzieła malarza to te przedstawiające wystawne uczty i biesiady, które są ważnym elementem gruzińskiej kultury. Wiele restauracji posiada w swoich wnętrzach reprodukcje dzieł malarza. Zainteresowanie prymitywizmem w sztuce pojawiło się dopiero w XIX wieku we Francji za sprawą francuskiego malarza Henriego Rousseau. Niedługo później sztuka naiwna stała się popularna w Rosji i Gruzji. Czasów tych nie doczekał Pirosmani, jego dzieła doceniono pośmiertnie do tego stopnia, że stał się on gruzińskim malarzem narodowym. Dzieła Pirosmaniego znajdziemy m.in. w Państwowym Muzeum Sztuk Pięknych w Tbilisi.
Innym przykładem sztuki gruzińskiej jest czekanka gruzińska, czyli tworzenie obrazów poprzez wykuwanie miedzianej blachy (tzw. metaloplastyka). Sztuka ta stała się popularna w Gruzji w okresie radzieckim. Czekanka to przykład gruzińskiego rzemiosła artystycznego. Dzieła prawdziwych mistrzów sztuki grawerowania w metalu można oglądać w muzeach i galeriach.
Unikatowa jest także artystyczna technika emalierska Minankari (znana także jako Cloisonne), czyli technika ozdobna polegająca na wypełnianiu emalią zdobionego przedmiotu, na którym tworzy się unikatowe wzory. Artysta tworzy rysunek na podłożu z cienkich blaszanych listewek. Przedmioty wykonane tą techniką posiadają charakterystyczną szklistą powłokę. Technika jest wykorzystywana m.in. do zdobienia biżuterii oraz w sztuce sakralnej.
