Tureckie przysmaki

Turecka kuchnia jest różnorodna, uważana za najbogatszą kuchnię świata. Łączy tradycje kultury osmańskiej z bałkańską i bliskowschodnią. Jest ważnym elementem kultury tureckiej. Tradycje kulinarne różnią się w zależności od regionu – od kuchni regionu Morza Czarnego, aż po anatolijską. Każdy z nich specjalizuje się w konkretnej potrawie np. Adana (Kebap) albo Kayseri (Mantı). Wśród potraw znajdziemy liczne zupy, potrawy mączne, wegetariańskie, mięsne, napoje bezalkoholowe oraz alkoholowe, a także desery. Poznajmy dzisiaj kilka tureckich przysmaków!

Zdjęcie: Lokum i przyprawy na tureckim bazarze, Pixabay

Lokum – popularny deser turecki najczęściej w formie małych kostek o konsystencji gęstego żelu. Występuje w różnych wersjach smakowych np. waniliowej, różanej lub z orzechami. Popularny także w krajach bałkańskich oraz bliskowschodnich. Deser produkowany ze skrobi pszennej lub mąki ziemniaczanej oraz cukru (pierwotnie używano miodu). Cukier wraz z pozostałymi produktami gotuje się aż do uzyskania gęstej konsystencji. Ciągliwy produkt po ostygnięciu krojony jest w kostkę.

Zdjęcie: Baklava; Autor: Amin1386123, https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/23/BAKLAVA.jpg

Baklawa – tego deseru chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Najpopularniejszy deser turecki, który ma wielu fanów, ale także przeciwników. Powstaje poprzez kilkukrotne przekładanie cienkiego ciasta yufka (w Europie nazywanego filo) zrobionego z mąki, ciepłej wody i oleju orzechami: włoskimi, laskowymi, pistacjami lub migdałami. Nasączona słodkim syropem, który nadaje deserowi charakterystycznej oleistej konsystencji. Deser występuje także w kuchni bliskowschodniej, bałkańskiej oraz południowoazjatyckiej, od 2013 roku zarejestrowany przez Komisję Europejską jako turecki deser. Najpopularniejsza (i ponoć najlepsza) baklawa pochodzi z miasta Gaziantep (południowa Turcja).

Zdjęcie: Şalgam; https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Yeni3.jpg

Şalgam – napój powstały w procesie fermentacji czarnych marchwi. Jest popularny w południowych miastach tureckich tj. Adana, Hatay oraz w regionie Çukurova, a jego nazwa pochodzi od perskiego słowaشلغم oznaczającego rzepę. W zależności od dodatków może być kwaśny lub pikantny, przypomina sok z kiszonej kapusty. Jest stosowany przy dolegliwościach układu trawiennego, niskiej odporności czy nadciśnieniu. Skusicie się?

Zdjęcie: Salep; https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Sahlep.jpg

Salep – bardzo popularny, słodki napój przyrządzany ze sproszkowanych bulw storczyka męskiego zmieszanych z wodą lub mlekiem. Rozgrzewający, o korzennym smaku, spożywany najczęściej w okresie jesienno – zimowym z odrobiną cynamonu. Obecnie najczęściej występuje w wersji instant (mączka salepowa), z której można przyrządzić napoje, a także lody czy pudding. Jego nazwa pochodzi od arabskiego określenia ḥasyu al-tha`lab oznaczającego lisie jądra ze względu na charakterystyczną budowę korzeni storczyka.

Zdjęcie: Boza; Autor: FoPen; https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Boza.jpg

Boza – napój bezalkoholowy powstały w procesie fermentacji kukurydzy, pszenicy lub prosa. W smaku odrobinę kwaśny, najlepiej smakuje z odrobiną cynamonu. Najczęściej podawany na ciepło w sezonie jesienno-zimowym, rozgrzewający. Nazwa pochodzi od perskiego słowa بوزه oznaczającego piwo. Jest to napój charakterystyczny dla kuchni tureckiej oraz bałkańskiej, w Polsce występuje pod nazwą buza.

Zdjęcie: Ayran; Autor: Mavigogun, https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Fresh_ayran.jpg

Ayran – turecki napój wytwarzany z jogurtu i wody z dodatkiem soli. Podawany po schłodzeniu. Lekko kwaśny, w smaku porównywalny do maślanki, ale znacznie rzadszy. Najpopularniejszy ajran z charakterystyczną pianką pochodzi z miasteczka Susurluk w gminie Balıkesir.

Zdjęcie: Pişmaniye; Autor: Pkuczynski; https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Pismaniye_1_(Piotr_Kuczynski).jpg

Pişmaniye – puszyste niteczki przypominające watę cukrową. Deser zrobiony z mąki pszennej, masła i cukru oraz aromatu waniliowego lub kakaowego. Charakterystyczna konsystencja lekkiej waty cukrowej to wynik połączenia syropu cukrowego i uprażonej na gorącym tłuszczu mąki pszennej ugniatanych razem, aż do uzyskania odpowiedniej formy. Deser jest sprzedawany w formie zwiniętych kłębków, często posypanych drobno zmielonymi pistacjami. Deser bardzo słodki i puszysty, w smaku przypomina chałwę stąd inne jego nazwy tj. çekme helva albo keten helva (ciągnięta albo lniana chałwa). Z wytwarzania pişmaniye słynie tureckie miasto İzmit.

Zdjęcie: Sütlaç; Autor: Sandstein; https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7c/Firinda_s%C3%BCtla%C3%A7.jpg

Sütlaç – znany w Polsce ryż na mleku występuje w Turcji w wielu wersjach np. cytrynowy, karmelowy, z salepem, orzechami albo daktylami. Jednak na szczególną uwagę zasługuje Fırın sütlaç – pudding ryżowy zapiekany w piekarniku, dzięki czemu uzyskuje się kremowy deser z delikatnie przypieczoną górną warstwą.

Który deser jest Waszym ulubionym?

Smacznego!

Komentarze (04) “Tureckie przysmaki

Zostaw komentarz

Your email address will not be published. Required fields are marked *